Sierlijke schaduwmond Songtext
von Grey Aura

In de droom, tussen schemerende aardlagen
Ligt een slapende, open mond
Maar het is niet zijn mond
Maar het is niet zijn mond
Maar het is niet zijn mond
Maar het is niet zijn mond

Opengesperde ogen
Leiden de schele ziener
Langs haar lippen
Door het uitgeholde dal!

Nacht in Parijs

En de wereld staat stil
Er wordt niet geslapen
Niet door hem, niet door haar
Niet door hem, niet door haar
Iedereen is; zij zijn
Wakker in de droom


Gelaatstrekken verduisteren
En lichten op langs een ademend gordijn
En het rumoer op straat rekt zich uit,
Grijpt naar het venster,
Diffundeert in gefluisterd verdriet

De tranen in haar donkere ogen
Herbergen een geduldig verlangen, zie mij, zie mij
Haar kwetsbaarheid kleedt haar uit
Maar onder haar huid
Een voorbije zonsondergang, een koude bries
Een koude herfst, koude winter

En met zuidelijke handen en een zuidelijk begeerte
Streelt hij nu
Schokkende schouders
Een kloppende borst
Rillende dijen
Over het niets,
Onder haar huid


En als golven, brekend op rotsen
Spoelen zij over elkaar, naar beneden
Ritmisch over elkaar
Ritmisch naar beneden
Naar de toekijkende bron
Gapend in het duister
Tussen schemerende aardlagen

Gevangenschap

De muze daalt neer
Over het bewustzijn
Spreidt haar vleugels
Belichaamt het afstandelijke ideaal

Altijd binnen handbereik
Altijd op afstand

En ze blijft perfect
Omdat ze niets meer is
Omdat ze er niet meer is
Omdat ze niets is

En hij blijft geketend
Blijft geketend
Tot hij niets meer is
Niets meer is
Niet meer is

Betonnen hemel, val dan maar naar beneden!
Bedelf zijn lichaam, doop hem in zijn eigen bloed en zaad
Laat hem zuigen aan de tepels van het kwaad
Bloei op! Word wakker!
Floreer in vergiftigde tuinen
Bloei op! Word wakker!
Floreer in vergiftigde tuinen
Van disharmonisch genot
Tot de laatste plant verwelkt

Parijs was een portaal