De jaren zestig Songtext
von Adèle Bloemendaal

De jaren zestig
En de dingen die je deed
En die je laten ging
Omdat ze niet meer hoorden
De zwarte kousen
Net zoals de witte boorden
Want de liefde en de vrijheid
Ging in spijkerpak gekleed

In de tijd dat Gerard Reve nog
Z′n ezeltje bereed
En dat Johnson
Vietnamezen liet vermoorden
En er waren zoveel
Mooie nieuwe woorden


Mescaline, meditatie
Happening en demonstratie
Rode bloemen van de natie
Waren wij
De jaren zestig
De idealen kwamen vrij

De jaren zestig
En de dromen die je had
En door die dromen
Werden steeds meer mensen wakker
Een goede vriend werd nu een kameraad
Een makker
Die precies als jij uit overtuiging
Op de tramrails zat

En met wie je achteraf
Je zelfgebakken hasjcake at
Want de nieuwe mens
Was ook een warme bakker
En Den Uyl was hoogstens
Nog een volksverlakker


Want het ging niet om de centen
Koosje Koster deelde krenten
En je haatte de regenten
Als de pest
De jaren zestig
Van poëzie en van protest

De jaren zestig
En de toekomst die je zag
En die je hoorde
In de stem van nieuwe leiders
Met Roel van Duijn
En Rudi Dutschke als bevrijders
Van consumptie en conventie
En confessioneel gezag

Toen je leerde te begrijpen
Waar het allemaal aan lag
In roes van allerlei pupilverwijders
Met de makkelijke kijk
Van motorrijders

En Bob Dylan die verwoordde
Wat met je gevoelens spoorde
Bij je lange haren hoorde
En je huid
De jaren zestig
Een nieuwe lente van geluid

De jaren zestig
En wat kwam er van terecht
Misschien niet veel
Als je 't kritisch gaat beschouwen
Want mensen kunnen niet
Zolang van elkaar houwen
En een aantal wil niet beter
Of gewoon alleen maar slecht

Vele medestrijders
Staakten met de jaren ′t gevecht
Gingen aan de dope
Of carrières bouwen
En de meesten
Gingen toch tenslotte trouwen

En zo eindigde het wonder
En soms lijd je daar nog onder
Maar het was en blijft bijzonder
Wonderschoon
De jaren zestig
Maar hoe vertel ik het mijn zoon