Szajba Songtext
von Wojciech Młynarski

Poprzez życia rwące fale
Człowiek tłucze się jak łajba
Z wierzchu bywa – wcale, wcale
Ale w środku – taka szajba...

Taki kocioł, takie nerwy
W kotle wrzenie nie przemija
I ta szajba wciąż bez przerwy
Jak pokrywka ci odbija
Ja to zwłaszcza się oburzam
Szajba skręca moją kibić
Kiedy widzę ludzi, którzy
- Jak to mówią – chcą się wybić
Kiedy zauważam to
Cały chodzę, o!

Jeszcze w szkole, gdy oświaty
Nakładano mi kaganiec
Był kolega francowaty
Ancymonek, zaprzedaniec!


Cała klasa ma – normalnie
- Czoło myśla niezmącone
A ten się do wiedzy garnie
Lekcje zawsze ma zrobione!
Przy tym cwaniak, jakich mało:
Tu da ściągnąć, tam podpowie...
Jedno, co mnie pocieszało
Że miał trochę słabe zdrowie
Ja wyrosłem, że ho, ho
A on – krzywy, o!
Potem raz, pamiętam, w wojsku
Jest komenda: Pluton śpiewa!
Wszyscy więc na nutę swojską
Fałszujemy tak, jak trzeba

Aż tu jeden się wyrywa
Małorolny spod Morąga
Twarz jaśnieje mu szczęśliwa
I wyciąga, i wyciąga
Noc na warcie stoi cicha
Księżyc mgiełką się zasnuwa...
Małorolny ledwo dycha
Jednak niezła rzecz – kocówa
Z tego strachu, co za los
Ludzie tracą głos!
Raz mi pot zalewał oczy
Bo spędzałem lato w mieście
Gdzie normalnie nas zaskoczył
Upał – stopni ze czterdzieści


Aż tu widzę napis – "Lody"
Taki napis, niech ja skonam!
I maszyna wprost z Zachodu
I kolejka – tak skręcona
Przy maszynie – mama z zięciem
Za wspólnika mają teścia
I za każdym pociągnięciem
- Trzy dwadzieścia! Trzy dwadzieścia!
Jem te lody, niezłe są
Ale cały – o!
Ludzie lody z mina tępą
Wtranżalają, co się zmieści
A tu teść podwaja tempo:
- Sześć czterdzieści! Sześć czterdzieści!

A mnie – szajba uporczywa
W głowie szumi, w dołku gniecie
Aż błysnęła myśl szczęśliwa:
- Są gronkowce na tym świecie!
I oczyma wyobraźni
Bo na szczęście jej nie tracę
Widzę wszystkich na zakaźnym
A tych prywaciarzy – w pace!
Żeby taką rozkosz czuć
Warto dać się struć!
Dodam jeszcze fakt istotny
Że z tą szajbą, że z tą zadrą
Nie pałętam się samotny
My tworzymy zwarte kadry!

Wspólna szajba nas jednoczy
Wspólny cel niezmiennie świeci
I niech tylko ktoś wyskoczy
My go zaraz – sami wiecie...
Czasem dłużej ktoś wypłynie
Trudno odpaść go, heroda
Lecz przy dobrej woli krzynie
Zawsze znajdzie się metoda!

Błagam Was, nie krzyczcie "bis!"
Bo mnie zgnoją tyż!