Prikkebeen Songtext
von Boudewijn de Groot & Elly Nieman

Hij staat in de sneeuw aan de poort van de stad
En prikt de dagen van december op z′n hoed
Hij fluit z'n pluche lapjeskat
Want hij heeft last van muizenissen die nesten maken in z′n baard

Maar die laat hem altijd mooi fluiten
'T Dier preekt ernstig voor de vissen
Gevallen van een haringkar

Hij lokt de dagen met z'n lied
De dagen vliegen, hij blijft staan
Waar komt hij vandaan?
Hij koestert de dagen van rood cellofaan
Van glitter en watten en sterrenpapier
Geen mens kent zijn naam

Meester Prikkebeen
Meester Prikkebeen
De mensen lopen langs hem heen
Hij blijft alleen, Meester Prikkebeen


Lantaarnopstekers gaan stil door de nacht
Hij speelt z′n draailier voor hun harige gezicht
Slaap gerust, sluimer zacht
Een paladijn met zijn soldaten blijft even luisteren naar hem

Toch blijft z′n schotel leeg, ze lachen
Alleen een meisje blijft staan praten
Een mager meisje van plezier

Waarom speel jij geen ander lied?
Je ogen en je mond zijn koud
(Ik weet geen refrein)
Ik draag op m'n borsten een sleutel van goud
Het licht in m′n oog is een ster die verschiet
(Zo kan ik niet zijn)

Meester Prikkebeen
Meester Prikkebeen
De mensen lopen langs hem heen
Hij blijft alleen, Meester Prikkebeen

Ze danst in de sneeuw en ze speelt tamboerijn
Terwijl de lapjeskat heel stil de passie preekt
Het geurt naar brood en warme wijn
En in de sneeuwnacht bij de ballen verwachten ze 't nieuwe jaar


De laatste dag komt aangevlogen
De laatste slagen zijn gevallen
Een vuurpijl spuit de hemel in

En morgen verdwijnen ze over het land
Het nieuwe jaar is wijd en groen (de bloemenwei is leeg en groen)
Nooit zien ze hen weer
Wie weet wat de dagen dit jaar zullen doen?
Zij speelt met de kat en hij zwaait met z′n hand
Vaarwel en tot ziens (vaarwel en tot ziens)
Misschien tot ziens (misschien tot ziens)

Meester Prikkebeen
Meester Prikkebeen
De mensen lopen langs hem heen
Hij blijft alleen, Meester Prikkebeen