Starość Piotra Wysockiego Songtext
von Jacek Kaczmarski

Czasem mówi jak człowiek
Rękę poda uśmiechnie się uprzejmie
A czasem błyśnie szaleństwem spod powiek
I wtedy ma w oczach Syberię

Nocą pali światła w oknach
I krzyczy - matki straszą nim dzieci
Generale Sowiński reduta od krwi mokra
Niech pan nas Bogu poleci!

Nie wychodźcie z obozu
Wybiją was jak kaczki


Cały się kurczy i marszczy
Kiedy się musi meldować co miesiąc
Po dwudziestu sześciu latach carscy
W obłęd powstańca nie wierzą
Trzema ciosami zrąbał drzewo
I śmiał się - to masło nie pień
Rąbaliśmy z tymi co zostali w śniegach
Pnie zmarznięte na kamień

Generale Sowiński
Dlaczego cię nie widzę

Chodzi chyłkiem po Warce
I zagląda nagle ludziom w oczy
Jakby w każdym widział wroga albo zdrajcę
Widmo bezsennych nocy

Ich głosy generale są o krok
Ich głosy generale są o krok
Śmieje się Moskal nade mną pochylony
Śmieje się Moskal nade mną pochylony
Już po walce, generale, już po walce
Ten okop jest stracony