Nasza Klasa '92 Songtext
von Jacek Kaczmarski

Osiągnęliśmy dojrzałość
Zajmujemy stanowiska
Co się zżarło i wychlało
Na zmęczonych puchnie pyskach

Cośmy pozapominali
Zostawiło w oczach pustkę
Żar zwycięstwa nas wypalił
Jak karabinową łuskę, jak karabinową łuskę

Rysiek wreszcie umył ręce
Dotąd czarne po drukarni
Procesuje się zawzięcie
O nagłówek "Solidarni"

Julek grać nie umiał w piłkę
Zwali go: "pryszczata menda"
Taktyki ujawnił żyłkę
W otoczeniu Prezydenta, w otoczeniu Prezydenta


Kopnął źle, wszedł do rezerwy
Ale nawet z ławki - kopie
Nie zawiodą Julka nerwy
W Zjednoczonej Europie

Ela żyje nawet nieźle
Co rok jeździ do Nepalu
Przekazuje, co przywiezie
Przetrwa z tego, co odpalą, przetrwa z tego, co odpalą

Lena wyszła nieszczęśliwie
Za bezwzględne beztalencie
Co się dziesięć lat nią żywi
Lena urok ma i wzięcie

Zdzich uczciwie robi pieniądz
Więc nerwice ma i wrzody
Ale mu zazdrości Henio
Niezadbany, zły i głodny

Za wzór zawsze robił Henio
Odrzucania trefnych ofert
Znał Pascala i Montaigne′a
Etyki był filozofem


Z tej zazdrości i z tej złości
Znów dziś robi za wyrocznię
Etykę mu cel uprościł
Zniszczy Zdzicha zanim spocznie, zniszczy Zdzicha zanim spocznie

W sumie przyszłościowy rocznik
W wiek XXI-wszy wchodzi
Dzieci Marca, Grudnia, stoczni
Chrzestni bólów przy porodzie

Kajam się za wstyd i gorycz
Za niewyważenie racji
Więc ze skruchą i pokorą
Uzupełniam obserwacje, uzupełniam obserwacje

Irka z Jurkiem gdzieś ugrzęźli
Na wsi krytej eternitem
Pewnie się nie odnaleźli
W Trzeciej Rzeczypospolitej

Zbyszek, Romek, Anka, Paweł
Są tak prawi, że aż łyso
I czym żyją, nie wiem nawet
Więc i nie ma o czym pisać, więc i nie ma o czym pisać